təkləmək

f. Ətrafındakılardan, yanındakılardan və ya yoldaşlarından ayırıb tək qoymaq, təcrid etmək. Axırda <dəliləri> birbirlərindən ayrı salıb təklədilər. «Koroğlu». // Tək olmağından istifadə edərək üzərinə atılmaq və ya sıxışdırmaq. <Telli Şeydaya:> Eşitdim, bala, eşitdim, orda, institutda səni necə təkləyiblər. Ə. M.. // Təklikdə görüşmək, danışmaq.